این نی‌نوای روضه‌به‌لب، این صدای کیست؟            این تکّه‌های کـرب‌و‌بلا ردّ پای کیست؟

این چـادرِ کـبـود، که بی‌سـایه و عـمود            آتش به آسمان زده، ماتـم‌سرای کیست؟

این چهره‌ای که شب شده از هُرمِ آفتاب            رختِ سیاه کرده به تن، در عزای کیست؟

انـگـار مـادرِ هـمـۀ شـیـرخـواره‌هـاست            این آرزوی سوخته، این لای‌لای کیست؟

هر کس که می‌شناخت، بَدَل شد به روضه‌ای            این مقـتلِ غـریبِ وطن، آشنای کیست؟

کافر نبـیـند آنچه مرا پـیر کرد و کشت!            یارب چه دیده است مگر، این دعای کیست؟

آغوشِ او هنوز پُر از بوی اصغر است            دیگر نپرس این همه لالا برای کیست!